Technika szlifowania drzewa

Po naniesieniu lakieru podkładowego należy usunąć pozostałości luźnych włókien. Do tego celu najczęściej stosuje się narzędzia ścierne o granulacji od P240 do P320. W zależności od potrzeb można zastosować narzędzia zarówno z ziarnem z tlenku glinu jak i węglika krzemu. Zastosowanie odpowiedniego ziarna ściernego zależy od sposobu nanoszenia lakieru oraz od wielkości luźnych włókien. Przy nanoszeniu lakieru przy pomocy pistoletu powłoka lakiernicza nie zawsze jest gładka i może istnieć potrzeba wygładzenia tej powierzchni. W takiej sytuacji może być konieczne zastosowanie narzędzi ściernych z ziarnem z tlenku glinu. Gładka i cienka powłoka lakiernicza może być zmatowiona przy użyciu narzędzi ściernych z ziarnem z węglika krzemu.  

Różnice w budowie ziarna ściernego determinują jego właściwości oraz zastosowanie. Tlenek glinu tworzy ziarna o budowie obłej, blokowej i dość twardej. Ziarno takie ma bardzo dobre właściwości skrawające. Rysa po szlifowaniu takim ziarnem jest płytka, ale szeroka. Tlenek glinu może zebrać dość dużą warstwę naddatku materiałowego. Przy szlifowaniu powłok lakierniczych narzędziem ściernym z ziarnem z tlenku glinu można łatwo uzyskać gładką powierzchnię. Jednakże obraz powierzchni po szlifowaniu jest dość matowy i nie zawsze gładki.

Konieczne jest naniesienie kolejnych warstw lakieru w celu uzyskania odpowiedniego stopnia połysku powłoki lakierniczej. Węglik krzemu jest ziarnem bardzo twardym, ale jednocześnie kruchym. Rysa po szlifowaniu takim materiałem jest głęboka, ale jednocześnie bardzo wąska. Próby zbierania dużych naddatków powodują szybkie rozkruszania ziarna ściernego. Narzędzia ścierne z ziarnem z węglika krzemu są przeznaczone do szlifowania cienkich i gładkich powłok lakierniczych. Obraz rysy po szlifowaniu ziarnem z węglika krzemu jest mniej matowy niż po tlenku glinu.